METODY TERAPII - Zespół Szkół Specjalnych im. K.I. Gałczyńskiego
Menu główne:
POMOC PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNA > METODY TERAPII I ZAJĘCIA REWALIDACYJNE
METODY PRACY WYKORZYSTYWANE W TRAKCIE ZAJĘĆ:
Metoda Domana
W metodzie tej wychodzi się z założenia, iż na drodze rozwoju zdrowego dziecka pojawia się sześć najważniejszych obszarów, służących do pełnego funkcjonowania istoty ludzkiej. Są nimi: wzrok, słuch, dotyk, ruch, mowa oraz sprawność rąk. W metodzie Domana przyjmuje się wczesne usprawnianie dzieci. Ma ono doprowadzić do tego, by nieuszkodzona część mózgu, przyjęła zadania jego uszkodzonej części. Na pierwszy plan wysuwa się tu koncepcję inteligencji. Zaznacza się przy tym, że mózg rośnie i wtedy doskonale się rozwija, gdy poza jego indywidualnymi możliwościami maksymalnie zapewnia mu się ze strony otoczenia wszystkie możliwości dla rozwoju ruchu, mowy, zdolności manualnych.
Metoda Kepharta
N. C. Kephert proponował swą metodę jako system percepcyjno-motoryczny dzieciom, przeżywającym trudności i niepowodzenia szkolne. Uważał, że w nauczaniu powinno się uwzględniać całość procesów percepcyjno-motorycznych, przy szczególnym zwróceniu uwagi na ich nierozłączność.
Metoda Kepharta opisuje szczegółowo zadania pozwalające na obserwację percepcyjno-motoryczną w zachowaniu się dziecka. Podawane są również wskazania do stosowania odpowiednich ćwiczeń w razie stwierdzonych opóźnień rozwojowych. Wiele spośród proponowanych interesujących ćwiczeń Kepherta może być wprowadzonych i obecnie jest w nauczaniu dzieci, u których obserwuje się trudności w szkole.
Metoda ośrodków pracy
Poznanie świata zewnętrznego za pomocą tej metody opiera się na stwarzaniu odpowiednich warunków do właściwej percepcji bodźców, do sprawnej przeróbki tych bodźców oraz do zastosowania w praktyce przyswojonych wiadomości.
Z badań I. Muszyńskiej i J. Pańczyka (1991) wynika, że metoda ośrodków pracy, chociaż nie w „czystej” formie, jest powszechnie stosowana w klasach początkowych szkoły specjalnej dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim.
W ostatnich latach obserwujemy wzrost zainteresowania nowymi formami aktywności uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim, co związane jest ze zmianą poglądów na temat ich kształcenia.
Metoda Christophera Knilla
M.i Ch. Knill opracowali Programy Aktywnośći ,w których rozwija się z dzieckiem kontakt społeczny, ruch i zabawę. Programy te pomagają dziecku poznawać:
• własne ciało
• pobudzają dzieci do aktywności i działania
• aktywizują dzieci z mózgowym porazeniem dziecięcym
• porządkowują zachowanie dzieci niedostosowanych społecznie.
Zaletą programów jest zabawowa forma muzyczno-ruchowa. Muzyka jako element stymulujący i podwyzszający uwagę w tych programach odgrywa duąą rolę. Dzięki słuchaniu specjalnego tonu sygnatury muzycznej na początku i na końcu zajęć dziecko uczy się rozpoznawać sytuację ,atomprzygotowuje je do określonej
Metoda Delacato
Polega na dostarczaniu kontrolowanej ilości bodźców sensorycznych we wszystkich obszarach, w sposób szczegółowo opracowany zindywidualizowany dla danej osoby. Poprawia ogólne funkcjonowanie organizmu oraz pomaga rozwijać funkcje neurologiczne. Opiera się na prawidłowej diagnozie procesów integracji bodźców czuciowych u dziecka, a następnie na opracowaniu programu terapeutycznego z uwzględnieniem jego potrzeb.
Program oparty jest na uwzględnieniu potrzeb sensorycznych dotykowych powierzchniowych i proprioceptywnych, somatognozji, czucia ciała w przestrzenni. Następnie na ćwiczeniach słuchowych i wzrokowych – dla poprawy rozumienia języka i możliwości właściwego interpretowania otoczenia. Dodatkowo stymulacje smaku i zapachu.
Metoda Dobrego Startu
należy do metod wspomagania rozwoju psychomotorycznego, edukacji i terapii, angażujących uczenie się wielozmysłowe: wzrokowo – słuchowo – dotykowo – kinestetyczno – ruchowe oraz funkcje językowe i wykonawcze. Jej celem jest kształtowanie mowy, przygotowanie dzieci do nauki czytania i pisania, uczenie rysowania, poznawanie liter i cyfr. Metoda aktywizuje rozwój funkcji uczestniczących w procesie czytania i pisania oraz współdziałanie między nimi czyli integrację percepcyjno – motoryczną.
Metoda Felicji Affolter
„Naczelną zasadą jest posługiwanie się rękami dziecka. Praca z rękami- od rąk do mózgu i od rąk do serca, a w dalszej kolejności do opanowania języka dzieci autystyczne mają autystyczne ręce, niezdolne do wykonywania swobodnych manipulacji na przedmiotach. Dlatego też metoda ta proponuje działanie rękami dziecka tak, aby czuło się ono autorem wykonywanego zadania” (K.J.Zabłocki).
Metodę tę można stosować równolegle z innymi formami wspierania rozwoju dziecka.
Kinezjologia edukacyjna
zespół prostych ćwiczeń ruchowych stosowanych w celu zwiększenia umiejętności wszelkiego rodzaju uczenia się całym mózgiem, umożliwiającym dzieciom rozwinięcie ich potencjalnych możliwości zblokowanych w ciele; ćwiczenia stymulują pracę obu półkul mózgu, wpływają na współpracę między płatami potylicznymi i czołowym mózgu odpowiedzialnymi odpowiednio za odbiór informacji i ich ekspresję oraz stabilizację emocji. Celem zajęć jest przezwyciężenie trudności i kompensowanie braków (rozłożenie czynności złożonej na najprostsze elementy, wielokrotne powtarzanie przyswojonych wiadomości i umiejętności, usprawnienie manualne i polisensoryczne).